L Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler, Anlamları
L Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler
- lâçkalaşmak: gevşemek, bollaşmak,
- lâf: söz, lakırdı,
- lâfazan: geveze,
- lâfçı: konuşkan,
- lâf ebesi: konuşkan,
- lâğvetmek: kaldırmak,
- lâğvolmak: kaldırılmak,
- lâhit: mezar,
- lâhza: an.
- lâkayt: aldırışsız, ilgisiz,
- lâkırdı: söz, laf.
- lâkırdıcı: konuşkan,
- lâkin: ama, fakat,
- lânet: ters, kötü, berbat,
- lâtif: hoş, güzel,
- lâtife: şaka.
- lâubali: saygısız, teklifsiz, senli benli,
- lâyık: yaraşır,
- lâzım: gerek, gerekli,
- lehçe: diyalekt.
- lekelemek: 1. kirletmek (leke oluşturmak). 2. suçlamak. 3. kötülemek,
- lekelihumma: tifüs,
- lekesiz: temiz,
- levazım: gereçler,
- leyli: yatılı,
- lezzet: tat.
- lider: önder,
- lisan: dil.
- likayat: yeterlilik, uygunluk.
- loş: karanlıkça.
- lügat: sözlük.
- lüks: şatafat, gösteriş.
- lüpçü: bedavacı.
- lütfen: rica ederim.
- lütuf: 1. iyilik. 2. yardım. 3.ihsan. 4. inayet,
- lüzum: gerek, gereklik,
- lüzumsuz: gereksiz,
- lüzumsuzluk: gereksizlik.
L Harfi Özellikleri
L, l, yeni Türk alfabesinin 15. harfidir. Osmanlı alfabesinde lam adıyla (le, la) yirmi altıncı sırada yer alır; her harfe bir sayı karşılığı vererek hazırlanan şiir ve yazılarda (ebced hesabıyla) 30 değerinde sayılırdı. Fenike’den Yunana ve Latinceye fazla değişmeden geçtiği kabul edilir. Yanındaki ünlülere göre yapısı değişen harf için Göktürk alfabesinde (8. yüzyıl) iki im (işaret) kullanılmış, Soğd kökenli Uygur alfabesinde teke indirgenmiştir. Osmanlı alfabesindeki lam’ın kökeni Arap; bugünkü uygulamada geçerli olan L (le)nin uzak geçmişi Latin alfabesidir. L, ses yolunda bir engele uğrayarak türlü örgenlerle boğumlananlardan biridir; eş benzerleri gibi herhangi bir ünlü ile kaynaşmadan okunamaz. Ünsüzlerin boğumlandıkları yere çıkak dendiğine göre ı; yumuşak, sürekli bir diş ünsüzü (ündeşidir). Ünsüzlerde (ündeşler) kalınlık ve incelik yoktur; hecesine girdiği ünlünün kalınlık ve inceliğine göre söylenir. 21 ünsüzden 18’inin kalınlık incelik yönünden çıkakları hiç değişmediği halde k, g, ı harflerindeki seslerin çıkakları çifttir. İnce hecelerde çıkaklarının önlerinden, kalın hecelerde arka bölümlerinden doğarlar. Kökeni Türkçe olan sözcüklerin hiçbirinde bu kural değişmez. Dilimize karışmış bazı yabancı sözcüklerde ise söz konusu kurala aykırı durumlara rastlanır: kâr, sükût, selâm, gülgûn… gibi sözcüklerin söylenişinde l’ler kalın hecelerin yapısında bulundukları halde-ince hecelerde olduğu gibi çıkaklarının ön bölümünde boğumlanırlar. Bu durumlarda, yani kalın ünlülerden (a, ı, o, u) önce gelen k ve g’nin ince okunmasını belirtmek için ünlülerin üzerine düzeltme imi (A) koymak gereği duyulur.
