V Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler, Anlamları

V Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler
- vadetmek: söz vermek,
- vade: mühlet,
- vadesiz: günsüz,
- vahdet: birlik,
- vahim: tehlikeli, ağır.
- vahşi: yabani, ilkel,
- vaka: olay, olgu.
- vakar: ağırbaşlılık,
- vakarlı: ağırbaşlı, onurlu,
- vakarsız: onursuz,
- vaki: olan, olmuş,
- vakit: zaman,
- vakur: ağırbaşlı,
- valide: anne.
- valilik: vilâyet,
- valiz: bavul,
- vâris: mirasçı.
- varlık: 1. mevcudiyet. 2.zenginlik, servet,
- varlıkbirliği: vahdeti vücut,
- varlıklı: zengin, variyet,
- varmak: ulaşmak, erişmek,
- vasıl olmak,
- varol: yaşa.
- varolma: mevcudiyet.
- varsayım: faraziye, hipotez,
- varyemez: pinti,
- vasat: 1. orta. 2. ortam,
- vasati: ortalama,
- vasıf: nitelik.
- vasıflandırma: nitelendirme, adlandırma,
- vasıl: ulaşan, varan,
- vasıta: aracı, araç.
- vasiyet: ölümden sonra yapılması istenen şey.
- vatan: yurt.
- vatandaş: yurttaş,
- vatanperver: yurtsever,
- vaveyla: çığlık,
- vazgeçmek: caymak, dönmek,
- vaziyet: durum,
- vazife: 1. ödev. 2. görev,
- vebal: günah,
- vecibe: ödev.
- vecize: özdeyiş,
- vefa: bağlılık,
- vefakâr: vefalı,
- vefat: ölüm.
- vehim: kuruntu,
- vekâlet: 1. vekillik. 2. bakanlık,
- vekil: bakan,
- velâdet: doğum,
- velespit: bisiklet,
- velev: ister, isterse,
- velhasıl: kısacası,
- veli: evliya.
- velvele: gürültü, bağrışma.
- veraset: kalıtım,
- verim: bereket, semere, mahsul, randıman,
- verimkâr: verimli,
- vesaire: 1. başkaları. 2. ve benzerleri,
- vesika: belge,
- vesile: neden, fırsat,
- vesvese: kuruntu, şüphe.
- vezin: 1. ölçü. 2. tartı,
- vilâyet: 1. il. 2. valilik,
- viraj: dönemeç,
- viran: yıkık, harap,
- viyolonist: kemancı,
- vokal: ünlü.
- volkan: yanardağ,
- voltaj: gerilim,
- vuku: olma, oluş.
- vukuat: olaylar,
- vurdumduymazlık: anlayışsızlık, aldırışsızlık.
- vurgun: âşık.
- vurmak: 1. dövmek. 2. saplamak. 3. çarpmak,
- vurulmuş: tutkun, âşık.
- vuruş: darbe,
- vuslat: kavuşma,
- vücut: 1. gövde. 2. varlık.
V Harfi Özellikleri
V, v; Türk alfabesinin 27. harfi; sedalı, diş dudak konsonanttır. Eski edebiyatımızda yüzyıllarca yürürlükte kalmış ebced hesabına göre vav (v), 6 sayısına eşit sayılırdı. Roma dünyasında, V beş sayısının simgesi olduğu için dört içni soluna, beşten fazla sayılar için de sağına eklemeler yaparak istenen rakamlar elde edilmiştir. Örneğin: IV dört, VI altı, VII yedi, VIII sekiz gibi. Göktürk alfabesinde ulunmayan v için Uygur alfabesinde de o, u seslerinin imi kullanılmıştır. Bin yıl kullandığımız Arap yazısında vav, bir konsonant olarak v sesini verdiği gibi, gereksinim duyulan o, ö, u, ü, sesleri için de değişik biçimlerle geçerli olmuştur. Türkiye Türkçesinde v her sözcükte bulunabildiği gibi, yabancı sözcüklerin söylenişinde de güçlük yaratmaz. En yakın sesteşi olan f ile karışmaz.