F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler, Anlamları
F Harfi İle Başlayan Eş Anlamlı Kelimeler
- faal: 1. çalışkan, hamarat. 2.canlı. 3. aktif. 4. etkin,
- faaliyet: 1. çalışkanlık, hamaratlık. 2. kıpırdanış, canlılık, hamaratlık,
- fahiş: aşırı.
- fahri: onursal,
- faik: üstün.
- fakat: yalnız, ama, lâkin,
- fakir: yoksul, zavallı,
- fâni: ölümlü, kalımsız,
- faraziye: varsayım,
- fark: ayrım,
- farklı: değişik,
- farksız: aynı, ayrımsız,
- fasarya: boş, anlamsız,
- fasıl: bölüm,
- fasıla: aralık, ara.
- fasılasız: biteviye, arasız, aralıksız,
- fatih: fetheden,
- fayda: çıkar, yarar,
- faydalanmak: yararlanmak,
- faydasız: yararsız,
- fazilet: erdem.
- feci: 1. acıklı. 2. trajik,
- feda etmek: 1. gözden çıkarmak. 2. harcamak,
- fedakârlık: esirgemezlik, özveri.
- felâket: yıkım, afet, kaza.
- felç: inme.
- fena: kötü, üzücü,
- fenalaşmak: ağırlaşmak, kötüleşmek,
- fenalık: kötülük,
- fent: hile, düzen,
- fer: 1. parlaklık, aydınlık. 2.canlılık,
- feragat: vazgeçmek,
- ferah: 1. sıkıntısız. 2. sevinçli. 3. geniş,
- feraset: 1. anlayış. 2. kavrayış.
- ferdi: 1. şahsi. 2. özel. 3. bireysel. 4. kişisel,
- ferman: buyruk,
- fersiz: donuk,
- fert: birey.
- feryat: haykırış, çığlık.
- fesat: 1. bozukluk. 2. arabozucu. 3. karışıklık,
- feshetmek: 1. dağıtmak. 2. kapatmak. 3. kaldırmak. 4. bozmak,
- feyz: verimlilik, gürlük,
- feza: uzay.
- fiil: 1. eylem. 2. iş. 3. davranış.
- fikir: düşünce.
- filtre: süzgeç.
- final: bitiş.
- firar: kaçma.
- firkat: ayrılık.
- fire: eksilme.
- fistan: entari.
- fitne: geçimsizlik, kargaşa.
- fitnelemek: gammazlamak.
- fiyaka: gösteriş, çalım,
- fiyasko: başarısızlık,
- flavta: flüt.
- folklor: halkbilimi,
fonetik: sesbilim.
- form: biçim, şekil,
- formalite: yöntem, işlem,
- fos: çürük, temelsiz, boş.
- fotometre: ışıkölçer,
- frenlemek: engellemek,
- fuar: panayır,
- fukara: fakir.
- fuzuli: 1. yersiz. 2. gereksiz. 3. boş.
- fütuhat: fetihler,
- fütur: bezginlik,
- fütursuz: umursamaz,
- füsunkâr: büyüleyici.
F Harfi Özellikleri
F; Türk alfabesinin 7. harfidir. Dişdudak ünsüzlerinin ötümsüzüdür. F sesi birçok alfabede ana sesler arasında yer almaz. Sümer, Akkat, Ana Sami, Ana Hint-Avrupa, Ana Altay, Ana Malinezya-Polinezya gibi dillerin kimi kollarında bu sesin w, ph ve p seslerinden türediği saptanmıştır. F sesini belirlemek için Sanskrit, Yunan, Kore ve Tibet dillerinde ph kullanılmıştır. Latince / ise Sami dillerdeki wa’dan türemiştir. F, ana ses olarak Eski Mısır, Kopt, Eski Kıbrıs-Numidya, Çin, Japon, İber alfabelerinde yer alır. Türkçede Orhun ve Yenisey yazıtlarında f sesini belirleyen bir simge yoktur. Budacı ve Maniheyci metinlerin Uygurca döneminde Türkçeye çevrilişi sırasında f harfi başlangıçta yalnızca yabancı sözcüklerde kullanılırken, giderek Türkçe sözcüklerde de kullanılmıştır. F, Uygarcada w sesini belirleyen harfin üzerine bir nokta konularak gösterilmiştir. Türk Mani yazısında yer alan f ve ph, p’nin üzerine bir nokta konularak belirlenmiştir. Osmanlıcadaki f Arap, günümüz Türk alfabesindeki f harfi Latin alfabesinden alınmıştır.
